Ένα ελαφρύ φιλικό αεράκι μαζεύει τον σπόρο της Πικραλίδας και, σαν να παίζει μαζί του, τον απομακρύνει από τον "γονέα" του κάπου πάνω και πιο μακριά στη μακρινή απόσταση. Μια μέρα, όμως, ο άνεμος, έχοντας παίξει αρκετά με τον σπόρο, τον χαμηλώνει απαλά στο έδαφος. Και τώρα παραμένει μόνος σε ένα άγνωστο μέρος ανάμεσα στην ατελείωτη διασπορά Πρασίνου από χόρτα και δέντρα.
Η μητέρα γη δεν δέχεται αμέσως έναν νέο επισκέπτη στην αγκαλιά της. Και από αυτή τη στιγμή ξεκινά ένας νέος γύρος της ζωής του σπόρου. Και πόσο καιρό θα χρειαστεί για να κρυφτεί ο σπόρος στα βάθη της γης από το ερχόμενο κρύο ενός σκληρού χειμώνα; Θα βρεθεί στην επιφάνεια για μεγάλο χρονικό διάστημα ανάμεσα στα βότανα που στεγνώνουν κάτω από τον ουρανό και πεθαίνουν στις βροχές. Και τότε πόση προσπάθεια και χρόνο θα χρειαστεί για να σπάσει στην επιφάνεια κάτω από ξηρό στερεό έδαφος στις πρώτες ακτίνες του ήλιου της άνοιξης που έχουν ήδη ξεκουραστεί, κέρδισαν δύναμη;
Δώστε προσοχή σε ένα δύσκολο μονοπάτι που ξεπερνά ο σπόρος, έτσι ώστε μια μέρα να ξυπνήσει από τον ύπνο και να συνεχίσει τη νέα του ζωή και έναν νέο γύρο ανάπτυξης.
Ο καθένας μας είναι σαν τον σπόρο που ξεπερνά τις δυσκολίες στην πορεία. Οι δυσκολίες αυτές είναι μέρος της ανάπτυξης, μέρος της ζωής μας. Η δίψα για τη ζωή των φυτών σπάει μέσα από βράχους και βράχους.
Η αυτο-βελτίωση είναι δουλειά, δεν είναι μονοπάτι για όλους, αλλά αυτό το μονοπάτι είναι γεμάτο υπέροχες προοπτικές και υπέροχες στιγμές για τις οποίες αξίζει να ζήσετε.
Comentarios