Στα παλιά χρόνια οι άνθρωποι δεν χρειάζονταν θεραπευτές. Ζούσαν αρμονικά, ενωμένοι με το Απέραντο και με όλα όσα έβλεπαν τα μάτια τους. Τα πεδία τους ήταν γεμάτα με τις πιο αγνές ενέργειες αγάπης. Δεν υπήρχε χώρος για αρρώστιες.
Οι εποχές πέρασαν, ο άνθρωπος, όχι πάντα με τη δική του υπαιτιότητα, άρχισε να ξεχνά ότι ήταν μέρος του Απέραντου, άρχισε να απομακρύνεται από τις δονήσεις της Ανώτερης Αγάπης και εμφανίστηκε δυσαρμονία στη ζωή του. Οι βαριές ενέργειες του κακού, του φόβου, του μίσους και της καταδίκης είναι πιο καταστροφικές από οποιοδήποτε δηλητήριο.
Σταδιακά, η ανθρωπότητα βυθίστηκε στο σκοτάδι της άγνοιας και της απιστίας. Οι ασθένειες και οι κακουχίες έπεσαν πάνω στους ανθρώπους.
Και ήρθαν δύσκολοι καιροί.Το βάρος των κακουχιών, της θλίψης και του πόνου φτάνει στο αποκορύφωμά του. Οι άνθρωποι τρέχουν γύρω-γύρω αναζητώντας τη σωτηρία και δεν τη βρίσκουν γιατί δεν ξέρουν πού να την αναζητήσουν. Έγιναν κωφοί και τυφλοί.
Και μόνο λίγοι που έχουν το θάρρος να ανοίξουν τα μάτια τους, μπορούν να ακούσουν την αλήθεια και να πάνε να αναζητήσουν τον καινούργιο τους εαυτό, να ακούσουν το καινούργιο τους εαυτό και να νιώσουν το καινούργιο τους εαυτό.
Και για αυτό χρειάζεστε πολύ λίγα: ΝΑ ΑΚΟΥΣΕΤΕ την καρδιά σας.
Θεραπεία
Comments